Ellemiek in Toronto

De eerste dagen

De eerste paar dagen heb ik er nu opzitten. Dat klinkt misschien alsof het heel erg zwaar en moeilijk is, maar dat is het niet. Het is alleen best een grote verandering. Gelukkig kan ik de taal verstaan, maar je bent wel in een vreemd land, met vreemde gewoontes. Daarnaast woon ik in een gemeubileerd appartement. Dat betekent dat je de eerste dagen echt moet zoeken waar alles ligt, en hoe alles precies werkt. Vandaag ben ik met Mehdi in downtown Toronto gaan lunchen en heb meteen een betere matras voor het bed gekocht. De twee matjes van ieder 10 cm dik zijn voor mij niet echt genoeg.

Naast mijn normale werk pas ik 3 uur per dag op Emily. Emily is een praatgraag meisje van 5. Ze spreekt Engels, Nederlands en Frans, en ik moet ervoor zorgen dat ze haar Nederlands niet vergeet. Het is ieder dag wel even omschakelen van mijn werk naar dit babysitten. Maar ook hier zal ik snel aan wennen. Gelukkig is mijn werk hetzelfde gebleven, alleen werk ik nu veel meer met amerikaanse klanten. Het grote verschil tussen Amerikanen en Europenanen is dat als Amerikanen om hulp vragen ze dit meteen willen en niet pas morgen. Als ze meer dan een uur moeten wachten vinden ze dit echt te lang. Dit betekent dat ik het some echt heel erg druk heb.

Canada is niet heel amerikaans, het is veel europeser. Maar sommige amerikaanse dingen hebben ze wel overgenomen. Een daarvan is dat de supermarkten 24 uur per dag, 7 dagen per week open zijn. Toch verbaast het me dat mensen nog steeds met grote karren vol boodschappen naar buiten lopen, en niet, zoals ik veel doe, met een mandje ieder dag boodschappen gaan doen. Maar wie weet, misschien tegen de tijd dat ik terug ben doe ik dat ook.

Ik ben aan het kijken of ik binnenkort een trip kan maken naar de niagara watervallen, en natuurlijk moet ik de beroemde CN tower gaan bezoeken. Ook de eilanden die net uit de kust van toronto in het meer liggen moeten erg mooi zijn.

Reacties

Reacties

Monica Grootes

Lieve Ellemieke, Je bent ook van alle markten thuis! Taalles erbij geven. Bij die gestresste IT'ers heb ik geleerd om ijzig kalm te blijven. Of het nu lukt of niet, dat heethoofdige gedoe werkt alleen contraproductief. Eigenlijk zijn ze gewoon verdrietig en willen ze iemand, een moederfiguur als je wilt, die zorgt dat alles weer voor elkaar komt. Dan geef je hen iets op gevoelsniveau - geruststelling - en op professioneel niveau - een oplossing. Dat bouwt een band op. Dat het niet makkelijk is, weet ik uit ervaring! Troost: if it doesn't kill you, it makes you stronger.
Liefs, Monica

cora

Hoi Ellemiek,
Leuk om te lezen hoe het jou vergaat. Ik denk dat je je wel snel zal kunnen aanpassen. En dat het straks weer wennen is als je terugkomt.
Vanmiddag (voor de 2e keer) in je huisje geweest.
De vuilniszak was idd weggehaald die ik bij de buitendeur had gezet. Ik heb een was opgehangen en een nieuwe was gedraaid, de plantjes water gegeven, de kranen even door laten lopen en je huisje even gelucht. (ramen open toen ik er was) Ook de post uit de brievenbus gehaald. Nog niets byzonders, hoor. Groetjes uit het Haagje.
Cora

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!