Zondag had een dag vrij om bij te komen van de jetlag en wat dingen te gaan zien. ik had even op de kaart gekeken naar wat er in de buurt was. Niet zo ver van mijn hotel lag het olympisch park. Hier zijn de Zomer spelen van 1988 gehouden. Op de kaart leek het niet zo ver. En daarnaast ligt mijn hotel niet zo ver van de han rivier. En deze leek ook niet zo groot, op de kaart.

Dus op zondag morgen om 8 uur ben ik naar buiten gegaan. Ik wist dat het koud was, maar had niet verwacht dat het zo erg zou zijn. Het vroor en er woei een gemene koude wind. Eerst maar eens naar de rivier gelopen. Dat is geen kleine rivier. Ik heb later even gezocht en deze rivier is in Seoul 1 km breed. Bij het water heb ik wat foto's gemaakt en toen dus maar naar het metro station gelopen om de metro over de rivier te pakken. Het eerste station na de rivier uit gestapt, en toen naar het olympisch park gelopen. Ook dat leek toen nog niet zo ver. Na een wandeling en speurtocht van een minuut of 30 was ik bij het park. Ook al heb je kaarten en een navigatie system dan valt het soms nog niet mee om de weg te vinden als alles in het Koreaans geschreven staat. Maar het was wel de moeite waard. Het Olympisch park is gebouwd op de resten van een oud fort. Ze hebben de aarde muren van dit fort opniuew gebouwd toen ze het park aangelegt hebben, en daar kun je nu over heen lopen. De weg er naartoe loop zeer stijl omhoog.

Daarna ben ik naar het olympisch monument gelopen. Dit is erg mooi en er zit veel symboliek achter. Ook staat er een wereld vrede monument. Deze spelen zijn erg belangrijk geweest voor Zuid Korea. Ik heb veel foto's gemaakt, maar minder dan ik eigenlijk wou, aangezien na 1 minuut zonder handschoenen je handen bevroren. En foto's maken met handschoenen is lastig, al word ik er steeds beter in. Ik heb veel kunnen oefenen. In de zon uit de wind ging het wel, maar in de wind sneed door alles heen.

Vlak bij dit monument lag een metro station, en ik was blij dat ik een beetje kon opwarmen. Koreanen houden blijkbaar niet van kou. In de metro's hebben alle bankjes stoel verwarming en mijn hotel kamer heeft vloer verwarming. En omdat het op zondag helemaal niet druk is, kon ik ook echt van die verwarming genieten.

Ik had op zaterdag avond op internet een website gevonden met gratis stads wandeltochten en daarvan een paar interesante locaties proberen op te zoeken. Ik was graag met zo'n tocht meegegaan, maar je moest je daar minstens 3 dagen van te voren voor aanmelden. Dus dan maar op eigen houtje. Aangezien google maps in het koreaans is, en deze namen in het engels geschreven waren was dat maar voor een paar dingen gelukt. Maar ik had de katholieke catherdraal, Myeong-dong, en ongeveer de positie van Namsan park gevonden. Ik wist niet goed wat Namsam park was, maar het kwam zovaak voor op dat ik dacht dat het de moeite waard moest zijn. Daarnaast werd er nog gesproken over de TV toren van Seoul, het observatorium en de alp van Seoul. De tv toren had ik wel gevonden en deze leek in Namsan park te liggen. Ook zou hier nog een oude muur van een fort liggen. Dit klonk dus ook interessant om te zien, mar ik had nog niet helemaal door waar alles lag.

Met een beetje puzzelen op de metro stations ben ik in de buurt van de kathedraal uitgekomen. Ik ben blij dat ik in Toronto, Parijs en Moskou heb kunnen oefen met metro's. Hier is alles wel heel duidelijk aangegeven, in zowel koreaans als engels. Overal hangen kaarten, en als je maar weet naar welk station je wilt en welke richting de trein op moet rijden is het echt niet moeilijk. De treinen zijn echt ontzettend lang. Wel 12 of 15 wagons. En alleen bankjes aan de zijkant van de trein, zodat in het midden heel veel sta ruimte over is. Seoul heeft 10 miljoen inwoners, en 25 miljoen als je de 2 aangrenzende steden/provincies meetelt. Dus die sta plaatsen hebben ze wel nodig.

Ik was dus in de buurt van de katherdraal uitgekomen. Gelukkig had ik hier de wel de precieze locatie van en met mijn navigatie systeem kon ik er zo naar toe lopen. Onderweg liep ik nog langs een Presbetyriaanse kerk. Hier stonden mensen om het verkeer te regelen omdat het zo druk was. Ik was een beetje verbaasd, maar misschien was dat de enige kerk in de buurt? Toen doorgelopen naar de kotholieke Kathedraal. Hier was het verkeer en de drukte nog veel erger. Mensen haastte zich om bij de kerk te komen, want het was iets over 11 en om 11 uur was de viering begonnen. Ik heb dus ook niet in de kerk geweest, maar alleen aan de buiten kant foto's gemaakt. Ik heb wel even naar binnen gegluurd en de kerk zat helemaal vol en er kwamen nog steeds mensen bij. Op zondag zijn hier 10 vieringen, waarvan 1 in het engels en 1 voor de jongeren, en daarnaast nog 2 diensten in de kapel. Op doordeweekse dagen zijn hier 3 vieringen, per dag. Gelukkig hadden ze folders in het engels over de kathedraal en weet ik dus dat deze in 1898 gebouwd is. het is een symbool geworden voor de aanwezigheid van de katholieke kerk in korea. Het is de eerste stenen kerk in gothisch stijl in Korea.

Onderweg naar de kathedraal had ikeen bordje gezien richting Namsan Park, voor de auto's. Ik dacht dat ik eens zou gaan kijken wat dat was. Op weg terug naar dat bord begreep ik dat Namsan park hettzelfde is als de Alp van Seoul. Midden in Seoul staat een berg. Geen heuvel, maar een echte berg. Er gaan verschillende tunnels voor auto's onderdoor en hij heeft zelfs een kabel baan. Ik ben dus begonnen om omhoog te lopen langs de weg voor de auto's en te kijken wat ik tegen kwam. Ik had de kabels van de kabel baan gezien, maar nog geen gondel, dus ik dacht dat deze misschien niet werkte. Nadat ik info bord langs de weg gevonden had, bleek dus dat de Tv toren en het observatorium boven op die berg liggen. Eigenlijk wel logisch, maar wie verwacht nou een berg midden in Seoul? Ik in ieder geval dus niet, tot ik er tegen op aan het lopen was.

Op ongeveer 1/3 van de hoogte ligt het grond station van de kabel baan. Toen ik daar aankwam had ik paar gondels op en neer zien gaan, maar geen met mensen erin. Het bleek dat ze aan het test draaien waren om te kijken of de wind niet te sterk was. Ik had 2 ander opties: De berg beklimmen of volgens het briefje op de deur de bus nemen. Maar aangezien bij de bussen niks in het engels stond leek met dat geen optie. En die alp beklimmen zonder berg schoenen en als je niet voorberiedt ben op de kou en het beklimmen van een berg leek me nou ook niet zo'n goed plan. De beekjes die naar beneden stromen waren bevroren en de trede van de trappen erg hoog en het was stijl. Maar eigenlijk wou ik toch wel graag naar boven. Na een paar minuten rondhangen verwijderde ze plotseling het bordje van de deur van de kabelbaan en waren ze dus open. Ik heb een kaartje gekocht en ben dus uiteindlijk met de kabelbaan naar boven gegaan. De gondel zat helemaal vol. Dit was de moeite en zelfs de kou waard. Ik kon vanaf de top van die berg zien hoe groot seoul eigenlijk is, en daarboven liep dus ook de muur van het fort en een aantal signaal schoorstenen. Deze werden lang geleden gebruikt om berichten te sturen naar andere forten. Op het moment dat ik daar was hielden ze net een demonstratie. Ik heb mijn ogen weer uitgekeken, en heel veel foto's gemaakt.

Daarna met de kabelbaan weer naar beneden, en via een ander, leuker, weggetje tussen de huizen en winkels door terug naar een metro station. Het was nog steeds vroeg in de middag toen ik weer bij mijn hotel aankwam. Ik heb daarna nog een beetje door de straten in de buurt van het hotel gelopen en wat koreaans restaurants gezien. Iedereen zit daar op de vloer aan een lage tafel te eten en alle schoenen staan bij de deur. Aangezien ik niet in het echte toeristen gebied zit spreken ze geen engels in die restaurants. Ik ga echt nog een keer bij een koreaans restaurant eten, maar dan wel een waar ik in iedergeval een beetje begrijp wat ik te eten krijg en ze een menu kaart in het engels hebben.