Gister had ik om 9:30 een afspraak met een van onze contact personen hier. Hij was om 9:30 in het hotel om te vertellen dat de eerste afspraak van die dag gecancelled was, en dat hij me graag ergens heen zou brengen zodat ik wat van seoul kon zien. Hij heeft me toen naar het Gyeongbokgung Paleis gebracht.

Hiervoor moesten we eerste 50 minuten met de auto door het verkeer van Seoul. Ik had al gezien dat ze het niet zo nauw nemen hier met stoplichten, maar ik ben echt heel blij dat ik niet zelf auto hoef te rijden. Ze rijden hier als idioten. Verkeers regels en verkeers borden zijn er voor nop. Als je toch wel of niet moet afslaan rij je gewoon over een doorgetrokken streep en verdrijvingsvlak en duw je je auto tussen de anderen. Als je even stil staat moet je altijd je telefoon checken en als het ook maar even kan iets terug schrijven of iemand bellen. En dan het liefst met de telefoon aan je oor of in je hand verder rijden. Soms staan er agenten op de weg maar die staan er eigenlijk voor niks. Ze zwaaien een beetje met een oranje stok als de auto's volgens de stoplichten in een bepaalde richting mogen rijden, maar als ze er niet stonden zou er niks veranderen. Oh en soms bedienen ze de stoplichten. Regelmatig staat er ook een politie of ambulance met sirene en zwaailichten net zo vast als al het andere verkeer. En niemand die moeite doet om ze er door te laten.

Als ik lopende de straat moet oversteken wacht ik op groen licht en kijk dan nog heel goed uit want alles rijd, loopt en fietst door rood. Regelmatig staan er auto's en bussen halverwege op het zebra pad en daar moet je dan omheen en daarachter rijden dan weer auto's en bussen die denken dat ze gewoon door kunnen rijden. Een heel avontuur. Maar goed, we zijn zonder problemen bij dat paleis aangkomen. Als ik met de metro was gegaan was ik waarschijnlijk in minder dan 30 minuten daar geweest, maar goed, Choi wou me graag brengen.

Iets wat soms vervelend is is dat de engels vertaling van veel koreaanse woorden op tich verschillende manieren gedaan word. Zo heet dit paleis: Gyongbok, Gyeongbok en Gyongbokgung en dan soms met en soms zonder palace er nog achter. Ik weet dat het allemaal op elkaar lijkt, maar alle namen lijken hier op elkaar dus soms weet je echt niet waar je zit. En bij dit woord valt het nog mee, maar bundang en boondaeng zijn voor mij toch echt andere woorden. Het duurde dus even voor ik door had bij welk paleis ik nou precies was. Er zijn er namelijk 5 in Seoul.

Ik was precies op tijd voor de Poortwachters wissel ceremonie. Dit gaat gepaard met een hoop muziek en gemarcheer. Ik heb een filmpje gemaakt wat ik later zal posten. Het paleis stamt uit 1395, maar is een aantal keren afgebrand en met de grond gelijk gemaakt, meestal door de japanners. in 2007 is het helemaal gerestaureerd. Een kaartje kost 2 euro. Ik heb bijna 3 uur op het terrein rondgelopen en alles bekeken.

Eigenlijk is dit niet een paleis maar bestaat uit een complex van verschillende poorten, gebouwen en faciliteiten. Er is een paleis voor de koning, voor de koningin, de kroonprins en prinses, de moeder van de koning, en een study gebouw voor de kroon prins. Het is heel apart om daar rond te lopen. Ze hebben sommige ruimtes ingericht en er is een groot park. Daarnaast mocht ik, met hetzelfde kaartje van 2 euro, ook naar het volks museum van Korea. Dit was ook heel erg interessant. Het vertelt alles over de geschiedenis en de leefwijze van de koreanen. Om 1 uur belde mijn contactpersoon dat de tweede afspraak ook niet doorging, dus ik had de rest van de dag ook vrij. Ik wou eerst nog naar een ander paleis, maar dat is diht op maandag, net als nog een aantal andere interessante plaatsen. Ik kwam erachter dat er niet ver van het paleis ook nog een aantal in orginele stijl gebouwde huisjes stonden, en die ben ik gaan zoeken.

's Middags ben ik naar Itaewon gegaan. Itawon heeft een international food street, en straat met allerlei restaurants van over de hele werled. Een Nederlands restuarant heb ik niet gezien, maar wel de meeste ander europese landen. En daarnaast natuurlijk veel midden europa en zuid amerikaans. En hier heb ik ook de eerste Mc Donalds, KFC en Burgerking gezien. Ik had op mijn zwerftochten tot nu toe deze nog niet gezien. Dit hele gebied is ingerivht op buitenlanders, en overal zijn dus ook engels menu's te krijgen. Toch ben ik daar niet gaan eten. Ik heb een Koreaans restaurant gevond op ongeveer 10 minuten lopen vanaf mijn hotel. Daar spraken ze genoeg engels om mij te begrijpen en hadden ze wat engels op het menu staan. Ik heb hier op de grond gezeten aan een laag tafeltje, en mijn schoenen stonden bij de deur. De vloer heeft vloer verwarming en is dus best comfertabel.

Ik had gesmoorde kip met kimchi bestelt. Die ochtend/middag had ik in het volks museum wat gelezen en gezien over kimchi. Dit koreaanse gerecht word gemaakt door, ik denk chinese, kool te zouten en te laten drogen. Daarna word deze ingesmeerd met een mengsel van kruiden, pepers, vis en garnalen. Elk blad word goed ingesmeerd en dan word het geheel tot een klein pakketje gebonden. Dit word dan in speciale aardewerken potten gestopt en in de zon gezet om te fermenteren. In de winter word dit gebruikt als eiwit en vitaminerijke aanvulling bij het eten. Het was dus heel belangrijk vroeger dat gezinnen dit maakten om de winter door te komen. Elk gebied in korea heeft zijn eigen variant en het word tegenwoordig ook met ander groente gemaakt. Maar de kimchi die ik bij het restaurant kreeg was echte, gemaakt van kool. Deze werd aaan tafel met een schaar in stukken geknipt en ik had stokjes en een tang om alles op te eten. Maar goed dat ze het voor mij knipt, want ik had geen flauw idee wat ik met die schaar moest doen. Ook gaven ze er verschillende bij gerechten bij, waaronder een verkoelende koude soep, ik denk van komkommer. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet van alles wist wat het precies was, maar ik vond het wel lekker. Als was het denk ik toch wel een beetje te pittig voor mij, want mijn lippen zijn door de pepers verbrand.