Vakantie en Pasen in Toronto
De afgelopen week hebben Mehdi en ik een aantal activiteiten ondernomen. We zijn samen naar de film Salmon fishing in the Yemen geweest. Dit is een erg mooie en interessante film. We zijn ook samen naar de stranden van Toronto gegaan. Hier waren we allebei nog niet geweest. Ze liggen ten oosten van het centrum en zijn erg mooi. Ik denk dat het er in de zomer echt heel druk is, maar nu was het gezellig druk en leuk mensen kijken. We zijn ook nog naar st lawrence market gegaan. Ook daar was het druk, je hoeft echt niet te eten voordat je daar naar toe gaat. Je kan overal van alles proeven.
Gister zijn we bij Jan en Annette geweest voor Pasen. Het was heel gezellig. Luke en Sheila waren er, en een aantal andere kinderen van Jan en Anette. Het was 's morgens bijna 17 graden, maar 's middags regende het en was het 10 graden ofzo. Maar we hebben wel paas eieren verstopt in de tuin en Katherine, Jan en Annette's kleindochter van 3, heeft ze natuurlijk allemaal gevonden.
Het begint hier ook al echt lente te worden. Overal zie je bloemen en de kersenbloesem is volop aanwezig. Kijk maar bij de foto's.
Voor mij is het echt heel fijn om terug te zijn in Toronto. Ik leer stukken van de stad steeds beter kennen, maar er zijn ook zoveel nieuwe dingen te zien. In de komende week wil ik nog naar het Royal ontario Museum. En verder is er ook nog een science museum waar ik waarschijnlijk een hele dag kan doorbrengen.
Pasen is hier toch wel een beetje anders dan in Nederland. Veel winkels waren dicht op goede vrijdag en de metro reed op een feestdag schema, maar zaterdag en zondag waren alle winkels weer normaal open. Tweede paasdag kennen ze heir niet, dus vandaag is alles weer normaal. Daarnaast is er een grote Joodse gemeenschap. Toen jan en Annette ons gister terug naar het Bed and Breakfast gebracht heben, zijn we langs alle synagoge's gereden en zagen de joodse mensen naar de synagoge lopen. Wat je wel ziet zijn natuurlijk alle paaseitjes en paashazen, speciale broodjes en versieringen.
Toronto
Afgelopen vrijdag ben ik naar toronto gevlogen. Na een goed vlucht landde het vliegtuig met een half uur vertraging rond 21:30 op het vliegveld, en het duurde nog bijna een uur voor ik met mijn koffer buiten stond. Mehdi stond me op te wachten en het was echt heel fijn om hem weer te zien. We hebben de bus en metro genomen naar het B&B waar we verblijven.
Zaterdag hebben we niet zo veel gedaan. We zijn naar China town en de Kensington market gelopen en hebben daar weer veel nieuwe winkels gezien. Het was mooi weer dus veel mensen zaten op terrasjes en buiten te eten.
Zondag zijn we naar de Steam Whistle Brewery gegaan. Je krijgt hier een rondleiding door de brouwerij, en je mag een hoop bier proberen. Ik kreeg ook een glas, maar heb maar een paar slokjes gedronken. Ik hoe niet van bier. Bij deze brouwerij maken ze alleen Pilsner bier. Het aparte is dat het in een oude locomotiefloods ligt. Deze locomotief loods heeft een grote draaischijf om locomotieven om te draaien en 32 ruimtes waar locomotieven ondergebracht konden worden voor onderhoud. Deze loods is een historisch gebouw en het is een van de weinige loodsen die in Canada nog bestaat. De meeste zijn allemaal afgebrand. Deze bestaat nog omdat ze hier een speciaal systeem gebruikten om de locomotiefen op stoom te houden zonder dat ze daarvoor kolen en vuur in de locomotief hoefte te gebruiken. Hierdoor waren ze milieu vriendelijker. Er staan nog steeds locomotieven tentoongesteld en er is veel infomatie over de loods en de Canadese spoorwegen.
De brouwerij is een van de milieu vriendelijkste in de wereld, met een hoop recycling en ze gebruiken ook speciale glazen flessen die wel 42 keer hergebruikt kunnen worden, en niet maar 12 tot 15 keer zoals de meeste bierflesjes. De naam Steam Whistle komt trouwens niet van het feit dat ze in een locomotief loods gevestigd zijn. Een stoom fluit gaf vroeger het einde van de werk dag aan en daarmee dus ook het moment dat je van een biertje kon gaan genieten. Het is een gelukkig toeval dat ze op in die trein loods terecht gekomen zijn.
Het was een heel interessante toer en als misschien gaan ik hem nog wel eens volgen, maar dan op een door de weekse dag, als de brouwerij ook in bedrijf is. In het weekend zijn er wel rondleidingen, maar gebeurt er niet veel in de fabriek.
Queen Mary
Afgelopen zondag ben ik na 2 lange vluchten aangekomen in San Diego. Uiteindelijk heb ik wel een beetje moeten rennen, maar heb ik mijn 2de vlucht vanuit houston zonder problemen gehaald. De landing in San Diego was erg ruw, we slingerde van links naar rechts over de landings baan. Sommige passagiers vertelde me dat dit in San Diego regelmatig gebeurt, en dat landingen ook vaak afgebroken worden. Het vliegtuig stijgt dan weer op en probeert opnieuw te landen. Dit komt waarschijnlijk door de harde wind vanaf de oceaan. Tegen de tijd dat ik met mijn koffer buiten was regende het heel hard. En het was ook koud, ik was blij dat ik mijn warme jas bij me had. Mijn collega's hebben me van het vliegveld opgehaald, en we zijn samen nog ergens gaan eten. Daarna ben ik om 8 uur 's avonds gaan slapen, en heb tot 5 uur 's morgens doorgeslapen.
Op maandag moesten we naar een klant in San Diego.Hier was de software al geinstalleerd, wij moesten alleen nog wat configuraties doen, en de training geven. We waren in een paar uur klaar. Toen zijn we in 1.5 uur naar Long Beach gereden. Long Beach ligt eigenijk in Los Angeles, vlak bij Hollywood. Het was een mooie route om te rijden, langs de oceaan. Om half 2 waren we bij ons hotel in Long Beach. Dit hotel is het schip de Queen Mary. Dit schip is echt gigantisch. Het is gebouwd in 1936 en diende als cruise schip tussen de Verenigde staten en Europa. In de 2de wereld oorlog is het ook gebruikt als transport schip voor het leger.
Long Beach heeft er een attractie van gemaakt. Je kunt als hotel gast met behulp van een audio tour zelf het schip ontdekken. Wij hebben dit in eerste instantie zonder audio tour gedaan maar aalleen maar met een kaart. Het is echt heel groot en er is veel te zien. Ze hebbenook een museum gebouwd in het schip en er zijn allerlei rondleidingen. Een van die rondleidingen gaat langs een aantal van de geest verschijning op dit schip. En dat zijn er veel. Bij onze ontdekking reis hadden we al gemerkt dat op sommige plaekken je kon voelen dat daar iets gebeurt was, en bij de tour die we 's avonds gemaakt hebben, blijk dat ook zo te zijn. Heel apart. Met die tour hebben we ook stukken gezien die je normaal niet te zien krijgt. Ik heb me echt vemaakt met een halve dag dit schip ontdekken.
Vandaag moeten we vrij vroeg vertrekken voor de installtie en training. Ik verwacht dat het vrij voorspeodig gaat, en vanavond gaan we dan in Long Beach eten, en misschien rijden we ook nog wel even richten de Hollywood letters. Dat zou ik wel heel speciaal vinden. En dan Woensdag avond weer terug naar San Diego. Mijn collegas vliegen donderdag ochtend heel vroeg terug en ik pas op vrijdag. Dus misschien kan ik ook nog iets gaan bekijken in San Diego. Ik ben hier om te werken, maar ik heb ook al een beetje vakantie.
Volgende etappe
Koffer al weer gepakt
Dinsdag, woensdag en ook vandaag heb ik gewerkt.
Dinsdag ben ik door onze reseller hier meegenomen naar een ziekenhuis om onze klanten daar te helpen met de software. De reseller zou dat eigenlijk zelf moeten doen, maar weet te weinig van de producten om dat te doen. Dit was ook niet de software waar ik normaal mee werk, maar ik wist genoeg om de meeste vragen te kunnen beantwoorden en ze te laten zien hoe ze de software moesten gebruiken. Daarna hebben ze me terug gebracht naar het hotel.
Om 5 uur had ik moest ik nog een demo van de software geven bij een ander ziekenhuis. Dit was ongeveer 50 minuten met de metro, en daarna nog een klein stukje lopen. Het was even zoeken, want zo ver buiten het centrum van seoul staat de naam van het ziekenhuis alleen in het Koreaans. Hoe verder je uit het centrum gaat hoe minder koreaans er gesproken en geschreven staat. Maar dit ziekenhuis heb ik gevonden en deze artsen waren heel enthousiast. Zij willen de software graag kopen en als ze dat doen mag ik misschien in Juni of Juli nog een keer terug komen. Hopelijk is het dan wel wat groener hier.
Op woensdag moest ik om 10 uur bij het Severance hospital zijn. In seoul zijn meer dan 100 ziekenhuizen. Dat moet ook wel met zoveel mensen. Deze ochtend heb ik voor het eerst een drukke, volle metro meegemaakt. Je kon nog net je verplaatsen, maar zitten was niet mogelijk. Maar goed, het was niet ver en omvallen kon je toch niet. Soeul heeft ongeveer 15 verschillende metro lijnen, maar lijn 2 is de drukste. Deze gaat in een kring door de stad, en alle andere lijnen kruisen deze. Mijn hotel en ook dit laatste ziekenhuis liggen in de buurt van lijn 2.
De installtie en training ging heel goed en ze waren erg tevreden. De doktor heeft mij meegenomen naar het restaurant van het ziekenhuis zodat ik cht koreaans eten kon proberen. Ik heb Bibimbap gegeten. Dit is rijst met van alles erbij dat je er dan doorheen moet gooien. De pittige saus is apart, dus je kunt er zoveel bij doen als je zelf wilt. Voor mij dus maar een klein beetje. Daarnaast gaven ze nog iets met ei, een soep, zeewier, een aardappel salade en rettich met een soort van chili saus. Het meestal was erg lekker, maar het zeewier vond ik niet te eten. Ze vonden dat ik erg goed met stokjes kon eten en zeker met metalen stokjes. Dat is nog lastiger dan houten omdat ze gladder zijn.
Gister avond ben ik in mijn hotel gebleven, want we hadden wat problemen met data voor de software en die moest ik naar nederland sturen . Dan duurde nogal lang omdat de internet verbinding die ik hier heb niet zo goed is, maar ook dat is goed gekomen. En vanochtend toen ik wakker werd was er zelfs al een oplossing voor het probleem.
Ik moest vandaag terug naar het ziekenhuis om de installatie en training af te ronden en de doktor was echt heel verrast en blij dat er al een oplossing was. Dat had hij niet verwacht. Ik heb hem ook heel veel informatie gevraagd of MRI in Korea en wat hij verwacht dat er in de toekomst gaat gebeuren. Hij denkt dat meer ziekenhuizen dit zullen gaan gebruiken, niet alleen in Korea, maar ook in Japan. Wie weet mag ik dus ook nog een keer daar naar toe.
Naar het ziekenhuis toe ben ik weer met de metro gegaan. Deze keer was het echt vol. Ik kon niet voor of achteruit en oip elk station stapte nog steeeds mensen in ook al had je het idee dat er niemand meer bij paste. Bij het station waar ik eruit moest kon ik ook niet veel anders dan uit de trein gaan. Ik werd er gewoon door de mensen uit geduwt. Een heel aparte ervaring. Aangezien ik langer en steviger ben dan de meeste Koreanen was het niet eng, maar ik kan me voorstellen dat als klein en wat magerder bent dit niet echt fijn is om mee te maken. Ik had natuurlij kalle verhalen van overvolle metro's wel eens gehoord, maar toch wel anders om daar zelf ook in te staan.
Vandaag was ik om 1 uur klaar in het ziekenhuis en ben toen naar mijn hotel gegaan. Daar heb ik mijn reisgids van Seoul gepakt en ben de stad in gegaan. Deze keer met een iets gerichter plan van wat ik nog wou gaan bekijken.
Ik ben naar het Deoksu paleis gegaan. Dit is een ander paleis uit de Joseon Dynasty. Dit is de periode waarin alle 5 de paleizen van seoul gebouwd zijn. Dit paleis is wat moderner dan de andere. Tot 1900 werden hier vaker buitenlandse diplomaten ontvangen en daarom zijn er een paar wat meer westerse gebouwen. Ook hier hebben ze poortwachters en een wisel ceremonie met veel muziek. Wat me opvalt aan dit paleis, en ook aan het andere, is dat het er erg rustig en kalm is binnen. Dit paleis ligt in een van de drukste stukken van seoul, maar binnen de muren hoor je bijna geen auto's. Je hoort veel vogels. En er zijn natuurlijk wel toeristen, maar het is een soort oase van rust. Heel apart in zo'n hectische stad.
Daarna ben ik naar Cheonggyenchoen gelopen. Dit was tot begin jaren 70 een riviertje waar veel mensen bij elkaar kwamen, voruwen de was deden, er waren winkels en zelfs huizen omheen werden gebouwd. Langzaam maar zeker is dit toen verandert in een snelweg. In 2005 hebben de inwoners van seoul besloten dat het vanwege het milieu en het uiterlijk van de stad beter was om deze snelweg weg te halen en er weer een rivier voor in de plaats te laten stromen. Dit is een ontzettend mooi gebied geworden. Je kunt er goed wandelen, en omdat het wat dieper ligt dan de omliggende straten is het ook hier heel rustig en is er minder stads lawaai. Dit waren de laatste 2 dingen die ik echt nog wou zien. Vandaag was het trouwens warm en zonnig en dus ook fijn om buiten te zijn.
Daarna weer terug naar mijn hotel. Volgens mij had ik al eerder vertelt dat mijn kamer vloer verwarming heeft. Deze kan ik niet regelen en het is dus heel warm als ik op mijn kamer ben. En blijkbaar doet de airco het alleen 's nachts, want overdag blaast hij warme lucht. Ik heb dat nagevraagd bij het hotel en dat is omdat het winter is. Nou, ik kan niet slapen als het 25 graden op mijn kamer is, maar gelukkig kan hier wel een raampje open.
Mijn koffer is gepakt en morgen om 14:55 lokale tijd vertrekt mijn vliegtuig naar nederland. Vanaf mijn hotel naar het vliegveld is nog ongeveer 1.5 uur, dus ik moet op tijd vertrekken. En dan ben ik als alles goed gaat vrijdag rond 18:30 nederlandse tijd weer op schiphol. Dan zit mijn avontuur in Korea er weer op. Ik moet zeggen dat ik hier best nog wel eens terug wil komen. De mensen zijn ontzettend vriendelijk, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik in een onveilige situatie zit en ik ben niet eens heel bang voor diefstal of zo. Dat is hier toch heel anders dan bijvoorbeeld in Moskou.
Cultuur en eten
Gister had ik om 9:30 een afspraak met een van onze contact personen hier. Hij was om 9:30 in het hotel om te vertellen dat de eerste afspraak van die dag gecancelled was, en dat hij me graag ergens heen zou brengen zodat ik wat van seoul kon zien. Hij heeft me toen naar het Gyeongbokgung Paleis gebracht.
Hiervoor moesten we eerste 50 minuten met de auto door het verkeer van Seoul. Ik had al gezien dat ze het niet zo nauw nemen hier met stoplichten, maar ik ben echt heel blij dat ik niet zelf auto hoef te rijden. Ze rijden hier als idioten. Verkeers regels en verkeers borden zijn er voor nop. Als je toch wel of niet moet afslaan rij je gewoon over een doorgetrokken streep en verdrijvingsvlak en duw je je auto tussen de anderen. Als je even stil staat moet je altijd je telefoon checken en als het ook maar even kan iets terug schrijven of iemand bellen. En dan het liefst met de telefoon aan je oor of in je hand verder rijden. Soms staan er agenten op de weg maar die staan er eigenlijk voor niks. Ze zwaaien een beetje met een oranje stok als de auto's volgens de stoplichten in een bepaalde richting mogen rijden, maar als ze er niet stonden zou er niks veranderen. Oh en soms bedienen ze de stoplichten. Regelmatig staat er ook een politie of ambulance met sirene en zwaailichten net zo vast als al het andere verkeer. En niemand die moeite doet om ze er door te laten.
Als ik lopende de straat moet oversteken wacht ik op groen licht en kijk dan nog heel goed uit want alles rijd, loopt en fietst door rood. Regelmatig staan er auto's en bussen halverwege op het zebra pad en daar moet je dan omheen en daarachter rijden dan weer auto's en bussen die denken dat ze gewoon door kunnen rijden. Een heel avontuur. Maar goed, we zijn zonder problemen bij dat paleis aangkomen. Als ik met de metro was gegaan was ik waarschijnlijk in minder dan 30 minuten daar geweest, maar goed, Choi wou me graag brengen.
Iets wat soms vervelend is is dat de engels vertaling van veel koreaanse woorden op tich verschillende manieren gedaan word. Zo heet dit paleis: Gyongbok, Gyeongbok en Gyongbokgung en dan soms met en soms zonder palace er nog achter. Ik weet dat het allemaal op elkaar lijkt, maar alle namen lijken hier op elkaar dus soms weet je echt niet waar je zit. En bij dit woord valt het nog mee, maar bundang en boondaeng zijn voor mij toch echt andere woorden. Het duurde dus even voor ik door had bij welk paleis ik nou precies was. Er zijn er namelijk 5 in Seoul.
Ik was precies op tijd voor de Poortwachters wissel ceremonie. Dit gaat gepaard met een hoop muziek en gemarcheer. Ik heb een filmpje gemaakt wat ik later zal posten. Het paleis stamt uit 1395, maar is een aantal keren afgebrand en met de grond gelijk gemaakt, meestal door de japanners. in 2007 is het helemaal gerestaureerd. Een kaartje kost 2 euro. Ik heb bijna 3 uur op het terrein rondgelopen en alles bekeken.
Eigenlijk is dit niet een paleis maar bestaat uit een complex van verschillende poorten, gebouwen en faciliteiten. Er is een paleis voor de koning, voor de koningin, de kroonprins en prinses, de moeder van de koning, en een study gebouw voor de kroon prins. Het is heel apart om daar rond te lopen. Ze hebben sommige ruimtes ingericht en er is een groot park. Daarnaast mocht ik, met hetzelfde kaartje van 2 euro, ook naar het volks museum van Korea. Dit was ook heel erg interessant. Het vertelt alles over de geschiedenis en de leefwijze van de koreanen. Om 1 uur belde mijn contactpersoon dat de tweede afspraak ook niet doorging, dus ik had de rest van de dag ook vrij. Ik wou eerst nog naar een ander paleis, maar dat is diht op maandag, net als nog een aantal andere interessante plaatsen. Ik kwam erachter dat er niet ver van het paleis ook nog een aantal in orginele stijl gebouwde huisjes stonden, en die ben ik gaan zoeken.
's Middags ben ik naar Itaewon gegaan. Itawon heeft een international food street, en straat met allerlei restaurants van over de hele werled. Een Nederlands restuarant heb ik niet gezien, maar wel de meeste ander europese landen. En daarnaast natuurlijk veel midden europa en zuid amerikaans. En hier heb ik ook de eerste Mc Donalds, KFC en Burgerking gezien. Ik had op mijn zwerftochten tot nu toe deze nog niet gezien. Dit hele gebied is ingerivht op buitenlanders, en overal zijn dus ook engels menu's te krijgen. Toch ben ik daar niet gaan eten. Ik heb een Koreaans restaurant gevond op ongeveer 10 minuten lopen vanaf mijn hotel. Daar spraken ze genoeg engels om mij te begrijpen en hadden ze wat engels op het menu staan. Ik heb hier op de grond gezeten aan een laag tafeltje, en mijn schoenen stonden bij de deur. De vloer heeft vloer verwarming en is dus best comfertabel.
Ik had gesmoorde kip met kimchi bestelt. Die ochtend/middag had ik in het volks museum wat gelezen en gezien over kimchi. Dit koreaanse gerecht word gemaakt door, ik denk chinese, kool te zouten en te laten drogen. Daarna word deze ingesmeerd met een mengsel van kruiden, pepers, vis en garnalen. Elk blad word goed ingesmeerd en dan word het geheel tot een klein pakketje gebonden. Dit word dan in speciale aardewerken potten gestopt en in de zon gezet om te fermenteren. In de winter word dit gebruikt als eiwit en vitaminerijke aanvulling bij het eten. Het was dus heel belangrijk vroeger dat gezinnen dit maakten om de winter door te komen. Elk gebied in korea heeft zijn eigen variant en het word tegenwoordig ook met ander groente gemaakt. Maar de kimchi die ik bij het restaurant kreeg was echte, gemaakt van kool. Deze werd aaan tafel met een schaar in stukken geknipt en ik had stokjes en een tang om alles op te eten. Maar goed dat ze het voor mij knipt, want ik had geen flauw idee wat ik met die schaar moest doen. Ook gaven ze er verschillende bij gerechten bij, waaronder een verkoelende koude soep, ik denk van komkommer. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet van alles wist wat het precies was, maar ik vond het wel lekker. Als was het denk ik toch wel een beetje te pittig voor mij, want mijn lippen zijn door de pepers verbrand.
Sporten en de Alp van Seoul
Zondag had een dag vrij om bij te komen van de jetlag en wat dingen te gaan zien. ik had even op de kaart gekeken naar wat er in de buurt was. Niet zo ver van mijn hotel lag het olympisch park. Hier zijn de Zomer spelen van 1988 gehouden. Op de kaart leek het niet zo ver. En daarnaast ligt mijn hotel niet zo ver van de han rivier. En deze leek ook niet zo groot, op de kaart.
Dus op zondag morgen om 8 uur ben ik naar buiten gegaan. Ik wist dat het koud was, maar had niet verwacht dat het zo erg zou zijn. Het vroor en er woei een gemene koude wind. Eerst maar eens naar de rivier gelopen. Dat is geen kleine rivier. Ik heb later even gezocht en deze rivier is in Seoul 1 km breed. Bij het water heb ik wat foto's gemaakt en toen dus maar naar het metro station gelopen om de metro over de rivier te pakken. Het eerste station na de rivier uit gestapt, en toen naar het olympisch park gelopen. Ook dat leek toen nog niet zo ver. Na een wandeling en speurtocht van een minuut of 30 was ik bij het park. Ook al heb je kaarten en een navigatie system dan valt het soms nog niet mee om de weg te vinden als alles in het Koreaans geschreven staat. Maar het was wel de moeite waard. Het Olympisch park is gebouwd op de resten van een oud fort. Ze hebben de aarde muren van dit fort opniuew gebouwd toen ze het park aangelegt hebben, en daar kun je nu over heen lopen. De weg er naartoe loop zeer stijl omhoog.
Daarna ben ik naar het olympisch monument gelopen. Dit is erg mooi en er zit veel symboliek achter. Ook staat er een wereld vrede monument. Deze spelen zijn erg belangrijk geweest voor Zuid Korea. Ik heb veel foto's gemaakt, maar minder dan ik eigenlijk wou, aangezien na 1 minuut zonder handschoenen je handen bevroren. En foto's maken met handschoenen is lastig, al word ik er steeds beter in. Ik heb veel kunnen oefenen. In de zon uit de wind ging het wel, maar in de wind sneed door alles heen.
Vlak bij dit monument lag een metro station, en ik was blij dat ik een beetje kon opwarmen. Koreanen houden blijkbaar niet van kou. In de metro's hebben alle bankjes stoel verwarming en mijn hotel kamer heeft vloer verwarming. En omdat het op zondag helemaal niet druk is, kon ik ook echt van die verwarming genieten.
Ik had op zaterdag avond op internet een website gevonden met gratis stads wandeltochten en daarvan een paar interesante locaties proberen op te zoeken. Ik was graag met zo'n tocht meegegaan, maar je moest je daar minstens 3 dagen van te voren voor aanmelden. Dus dan maar op eigen houtje. Aangezien google maps in het koreaans is, en deze namen in het engels geschreven waren was dat maar voor een paar dingen gelukt. Maar ik had de katholieke catherdraal, Myeong-dong, en ongeveer de positie van Namsan park gevonden. Ik wist niet goed wat Namsam park was, maar het kwam zovaak voor op dat ik dacht dat het de moeite waard moest zijn. Daarnaast werd er nog gesproken over de TV toren van Seoul, het observatorium en de alp van Seoul. De tv toren had ik wel gevonden en deze leek in Namsan park te liggen. Ook zou hier nog een oude muur van een fort liggen. Dit klonk dus ook interessant om te zien, mar ik had nog niet helemaal door waar alles lag.
Met een beetje puzzelen op de metro stations ben ik in de buurt van de kathedraal uitgekomen. Ik ben blij dat ik in Toronto, Parijs en Moskou heb kunnen oefen met metro's. Hier is alles wel heel duidelijk aangegeven, in zowel koreaans als engels. Overal hangen kaarten, en als je maar weet naar welk station je wilt en welke richting de trein op moet rijden is het echt niet moeilijk. De treinen zijn echt ontzettend lang. Wel 12 of 15 wagons. En alleen bankjes aan de zijkant van de trein, zodat in het midden heel veel sta ruimte over is. Seoul heeft 10 miljoen inwoners, en 25 miljoen als je de 2 aangrenzende steden/provincies meetelt. Dus die sta plaatsen hebben ze wel nodig.
Ik was dus in de buurt van de katherdraal uitgekomen. Gelukkig had ik hier de wel de precieze locatie van en met mijn navigatie systeem kon ik er zo naar toe lopen. Onderweg liep ik nog langs een Presbetyriaanse kerk. Hier stonden mensen om het verkeer te regelen omdat het zo druk was. Ik was een beetje verbaasd, maar misschien was dat de enige kerk in de buurt? Toen doorgelopen naar de kotholieke Kathedraal. Hier was het verkeer en de drukte nog veel erger. Mensen haastte zich om bij de kerk te komen, want het was iets over 11 en om 11 uur was de viering begonnen. Ik heb dus ook niet in de kerk geweest, maar alleen aan de buiten kant foto's gemaakt. Ik heb wel even naar binnen gegluurd en de kerk zat helemaal vol en er kwamen nog steeds mensen bij. Op zondag zijn hier 10 vieringen, waarvan 1 in het engels en 1 voor de jongeren, en daarnaast nog 2 diensten in de kapel. Op doordeweekse dagen zijn hier 3 vieringen, per dag. Gelukkig hadden ze folders in het engels over de kathedraal en weet ik dus dat deze in 1898 gebouwd is. het is een symbool geworden voor de aanwezigheid van de katholieke kerk in korea. Het is de eerste stenen kerk in gothisch stijl in Korea.
Onderweg naar de kathedraal had ikeen bordje gezien richting Namsan Park, voor de auto's. Ik dacht dat ik eens zou gaan kijken wat dat was. Op weg terug naar dat bord begreep ik dat Namsan park hettzelfde is als de Alp van Seoul. Midden in Seoul staat een berg. Geen heuvel, maar een echte berg. Er gaan verschillende tunnels voor auto's onderdoor en hij heeft zelfs een kabel baan. Ik ben dus begonnen om omhoog te lopen langs de weg voor de auto's en te kijken wat ik tegen kwam. Ik had de kabels van de kabel baan gezien, maar nog geen gondel, dus ik dacht dat deze misschien niet werkte. Nadat ik info bord langs de weg gevonden had, bleek dus dat de Tv toren en het observatorium boven op die berg liggen. Eigenlijk wel logisch, maar wie verwacht nou een berg midden in Seoul? Ik in ieder geval dus niet, tot ik er tegen op aan het lopen was.
Op ongeveer 1/3 van de hoogte ligt het grond station van de kabel baan. Toen ik daar aankwam had ik paar gondels op en neer zien gaan, maar geen met mensen erin. Het bleek dat ze aan het test draaien waren om te kijken of de wind niet te sterk was. Ik had 2 ander opties: De berg beklimmen of volgens het briefje op de deur de bus nemen. Maar aangezien bij de bussen niks in het engels stond leek met dat geen optie. En die alp beklimmen zonder berg schoenen en als je niet voorberiedt ben op de kou en het beklimmen van een berg leek me nou ook niet zo'n goed plan. De beekjes die naar beneden stromen waren bevroren en de trede van de trappen erg hoog en het was stijl. Maar eigenlijk wou ik toch wel graag naar boven. Na een paar minuten rondhangen verwijderde ze plotseling het bordje van de deur van de kabelbaan en waren ze dus open. Ik heb een kaartje gekocht en ben dus uiteindlijk met de kabelbaan naar boven gegaan. De gondel zat helemaal vol. Dit was de moeite en zelfs de kou waard. Ik kon vanaf de top van die berg zien hoe groot seoul eigenlijk is, en daarboven liep dus ook de muur van het fort en een aantal signaal schoorstenen. Deze werden lang geleden gebruikt om berichten te sturen naar andere forten. Op het moment dat ik daar was hielden ze net een demonstratie. Ik heb mijn ogen weer uitgekeken, en heel veel foto's gemaakt.
Daarna met de kabelbaan weer naar beneden, en via een ander, leuker, weggetje tussen de huizen en winkels door terug naar een metro station. Het was nog steeds vroeg in de middag toen ik weer bij mijn hotel aankwam. Ik heb daarna nog een beetje door de straten in de buurt van het hotel gelopen en wat koreaans restaurants gezien. Iedereen zit daar op de vloer aan een lage tafel te eten en alle schoenen staan bij de deur. Aangezien ik niet in het echte toeristen gebied zit spreken ze geen engels in die restaurants. Ik ga echt nog een keer bij een koreaans restaurant eten, maar dan wel een waar ik in iedergeval een beetje begrijp wat ik te eten krijg en ze een menu kaart in het engels hebben.