Rond de wereld in 6 weken

Over 2 weken ga ik voor het eerst van mijn leven naar een land in Azië. Ik mag voor mijn werk een week naar Seoul in Zuid Korea.

9 Maart vertrek ik in de avond en na een vliegreis van 12 uur kom ik dan aan in Seoul. Vanwege het tijdsverschil zal het daar dan al zaterdag middag zijn.

Ik weet niet goed wat ik moet verwachten. In zuid Korea spreken niet veel mensen engels. Ik kan ook niks maken van de koreaanse tekens. In rusland kon ik vaak nog wel gokken wat iets betekende, maar dat zal hier niet gaan lukken. Vanaf het vliegveld moet ik met een treain/metro naar de stad, en dan overstappen op een andere metro. De namen van de metro stations staan als het goed is wel in het Engels aangegeven. Dan mijn hotel zoeken, en dus van te voren zorgen dat ik een goed kaartje heb en het adres geschreven in koreaanse karakters, indien ik de weg moet vragen. vanaf maandag zal ik verschillende bezoekjes brengen aan klanten die overal door seoul verspreid zitten. Dit gaat volgens mij een leuk avontuur worden.

16 Maart ben ik dan weer terug in Nederland. En iets meer dan een week daarna begint mijn volgende grote avontuur. Ik ga weer naar San Diego, en deze keer ook naar Long Beach. Dat ligt 2 uur rijden vanaf San Diego. Daar ben ik dan van zondag tot en met vrijdag. Die vrijdag vlieg ik dan van de westkust naar de oostkust, naar Toronto. Hier heb ik dan 2 weken vakantie. En daarna nog een aantal dagen naar Raleigh om mijn collega's nog verder te trainen. En dan weer terug naar Amsterdam.

Deze hele reis is iets meer dan 37000 km. De omtrek van de aarde is ongeveer 40000 km. Ik maak dus in 6 weken bijna een hele reis om de wereld. 6 weken om te zien hoe klein, of misschien wel groot onze aarde eigenlijk is.

Nog 8 dagen

Nog 8 dagen en dan vertrekt mijn vliegtuig vanuit Toronto, naar Nederland, via London. We zullen zien of deze keer mijn koffer met mij samen aankomt.

Sinds mijn vorige verhaal ben ik in Chicago geweest. Ik was hier op een groot congres. Ik ben wel vaker op congressen geweest maar nog niet zo groot als dit. Chicago heet ook wel de windy city. Nou die naam klopt helemaal. Het was er erg koud en heel veel wind. We zijn naar een ijshockey wedstrijd geweest, die het team van Chicago verloren heeft.

Op 4 december ben ik met Emily naar het Sinterklaas feest geweest. Hier waren ongeveer 100 kinderen, waarvan het merendeel Nederlands sprak. Het grootste deel van het feest was ook in het Nederlands. De kinderen konden knutselen, en natuurlijk waren er pepernoten en andere sinterklaas snoepgoed. Zoals sommige van jullie misschien weten was Sinterklaas zijn boek en zijn paard kwijt en in Toronto was hij ook nog zijn stoomboot kwijt. Dus toen is hij gebracht met een politieboot, samen met de zwarte pieten.

Emily heeft het erg leuk gevonden en was verbaast dat er zoveel kinderen waren die Nederlands spraken.

Afgelopen week was eigenlijk een gewone week. Al lijkt het hier nu eindelijk ook winter te worden. Het is nu -4 graden en ik heb eergisteren wel iets gezien dat op sneeuw leek, al was het verdwenen voor het de straat raakte.

Overal zie je mensen zich voorbereiden op kerstmis. Lichtjes op, in en om de huizen, in bomen, versieringen in winkels en op straat. Ik heb een paar foto's gemaakt die ik ook op de blog zal zetten.

Aanstaande dinsdag vlieg ik naar San Francisco, en dan woensdag avond naar San Diego, en dan vrijdag avond weer terug naar Toronto. Dan mijn koffers weer inpakken en voorlopig afscheid nemen van deze mooie en grote stad. Ik zeg voorlopig, want ik ben zeker dat ik hier terug kom.

America, here I come, again, en het einde is in zicht.

Ten eerste wil ik iedereen bedanken die mijn reisverslag leest en berichtjes achterlaat. Ik vind het echt heel leuk om te lezen hoe jullie van mijn verhalen genieten.

Wat is er de afgelopen week gebeurt?

Vorige week ben ik in Minneapolis geweest. Hier heb ik, samen met mijn collega's, een aantal mensen van Vital getraind. Vital is een bedrijf dat onze software aan ziekenhuizen verkoopt, samen met hun eigen software. Maar om het goed te kunnen verkopen moeten ze wel weten hoe ze demonstraties moeten geven. Ik ben ze dus gaan uitleggen hoe de software werkt. Dit bezoek was het eerste begin en er zullen zeker nog meer bezoekjes nodig zijn. Maar dat zal pas volgend jaar zijn.

Verder is er niet zoveel gebeurt deze week. Het is erg rustig, want het is Thanksgiving in Amerika. En aangezien de moeder van Emily naar een congres in Frankrijk is, past haar oma op. Dus ook dat tweede baantje is erg rustig deze week.

Vanavond ben ik uitgenodigt voor een eindejaars feestje van het Lab waar mehdi werkt. Ze hebben iedereen gevraagd om een cadeautje mee te nemen en gaan dan een spel spelen zodat uiteindelij kiedereen met een ander cadeautje naar huis gaat.

Morgen avond vlieg ik weer naar Amerika, nu naar Chicago. Daar is een grote conferentie over radiologie en ik ga daar heen om op onze stand (booth) demo's te geven. Maar ook zal ik demo's van onze software geven bij de booths van Vital en van Toshiba. veel van de mensen die ik in Minneapolis getraind heb zullen daar ook zijn.

De conferentie duurt tot en met donderdag, dus donderdag avond vlieg ik weer terug naar Toronto. Op dinsdag gaan we met alle werknemers van Medis naar een ijshockey wedstrijd. ik ben nog nooit bij een echte ijshockey wedstrijd geweest, dus we zullen zien hoe het is. Het is een wedstrijd tussen de Chicago Blackhawks tegen de Phoenix Coyotes. ik zal jullie laten weten hoe het was.

1 December ben ik dan dus weer terug in Toronto. 4 December is er een sinterklaas feest in Toronto, waar ik Emily mee naar toe ga nemen. Als ik moet babysitten kijken we dus ook regelmatig het Sinterklaas journaal en alle Sinterklaas liedjes worden bijna foutloos meegezongen.

En dan ga ik 14 december nog naar San Francisco en 15 en 16 december naar San Diego voor een installatie en training. Waarschijnlijk komen mijn beide collega's vanuit Raleigh ook, Dit zal dun hun eerste echte installatie en training zijn, en dus 1 van de belangrijkste redenen dat ik naar Canada gegaan ben. En tegen de tijd dat ik terug uit San Diego word het tijd om mijn koffer te gaan pakken en dan vlieg ik maandag 19 december terug naar Nederland, via London. En als het goed is kom ik dan rond 10 uur 's morgens op 20 december aan op Schiphol.

En dan zitten de 3 maanden Canada er al weer op. Dat is snel gegaan moet ik zeggen. Maar zover is het nu gelukkig nog niet.

Raleigh

Deze week ben ik in Raleigh, NC, USA. Ik ben hier voor mijn werk. De voornaamste reden waarom ik naar Canada gegaan ben was om mijn Amerikaanse collega's te ondersteunen. En deze week ben ik op bezoek bij het kantoor in de Verenigde staten, om aan hun een persoonlijk training te geven. Ik ben gister rond de middag aangekomen, en eigenlijk meteen begonnen. En vandaag hebben we ook heel veel gedaan. Al het werk is teveel om in 2.5 dag uit te leggen, maar het is de bedoeling dat ze zo weer een eind verder op weg zijn. En als het goed is moet ik, voor ik terug ga naar Nederland, nog naar klanten in San Fransico en San Diego, en komen mijn collega's ook naar daar om het echte werk mee te maken. Ze doen nu al heel veel van het email en telefoon werk, maar zijn nog niet naar klanten toe gegaan.

Ik was nog nooit in Raleigh geweest. De natuur lijkt een een beetje op Zweden of Finland, overal bomen. Het zijn hier dan wel loofbomen, en geen naaldbomen. En ze hebben de mooie herfst kleuren. Met het zonnige weer en redelijke temperaturen is het echt fijn om hier te zijn. Toronto heeft niet zoveel bomen, dat is eigenlijk overal we huizen en stad. Hier heb ik de stad nog niet gezien. Het kantoor ligt aan de rand, en mijn hotel ook. Morgen gaan ik waarschijnlijk met een van mijn collega's uit eten in de stad, dus dan krijg ik die ook te zien.

Vlak bij het hotel ligt een mall, allemaal winkels en restaurants. De meeste winkels zijn open tot 9 of 10 uur 's avonds dus dat is leuk om naar toe te gaan. En voor mijn avondeten ga ik natuurlijk ook daar eten. Vanavond ben ik naar een Italiaans restaurant gegaan, en ze hadden echt heel lekker eten. Voor het eerst in mijn leven heb ik een doggie bag mee genomen. Dit is in Amerika heel gewoon, als je niet alles op krijgt neem je het gewoon mee naar huis. Aangezien mijn hotel kamer een koelkast en magnetron heeft is dat helemaal geen probleem.

Mijn hotel kamer is groot, en mijn bed is reusachtig, daar pas ik 4 keer in. De badkamer heeft een bad, en er is een grote tv en 3 zits bank. Het enige nadeel is dat er geen raam open kan. Oh en Decaf thee heeft nog steeds caffeine. Dus als je daar niet tegen kan, niet drinken. Ik hoop vanavond iets beter te slapen.

Een week toerist

Afgelopen week waren papa en mama hier. En als verassing is Hannah ook nog gekomen, met de auto, vanuit Delaware in de USA. Voor hannah was het ongeveer 10 uur rijden. Ze was dinsdag avond aangekomen, en is met mama meegegaan papa ophalen op woensdag ochtend. Daarna zijn we met zijn allen Toronto in gegaan, en hebben we 's middags Emily meegenomen naar Toronto.Het regende nogal op die dag.

We zijn gaan eten in het Eaton Centre. Dit is een grote mall, met een foodcourt in de kelder. er zijn hier zeker 20 verschillende winkeltjes die eten verkopen. Enkele voorbeelden zijn: Shoarma, greeks, Sushi, maar ook subway, new york fries en sbarro. Je kunt vaak zelf kiezen wat je wel en niet wil en het is mogelijk om bij bijna alles salade te krijgen.

Daarnaast hebben we een stuk van het Path gelopen. Het Path is een pad dat een heleboel gebouwen ondergronds in downtown toronto met elkaar verbind. En eigenlijk verbindt het allemaal malls en foodcourts. In de winter word het veel gebruikt door de mensen die in deze gebouwen werken, en niet de straat op willen als er veel sneeuw ligt. Het is leuk om doorheen te lopen, maar het is wel een beetje een doolhof. Gelukkig hangen er over kaarten en is vaak goed aangegeven waar je heen moet.

Op donderdagochtend is papa met Hannah nog een keer de stad ingegaan en naar Fort york gegaan. Fort York is eigenlijk de oorsprong van Toronto. Donderdag middag zijn papa en mama met Luke meegreden naar Jan en Annette. dit zijn papa's oom en tante, en Luke is papa's neef. Hannah, Mehdi en ik zijn 's avonds ook naar jan en Anette gegaan. En we hebben daar met zijn allen gegeten. Luke woont bij mij in de straat, en Jan en Anette ongeveer 20 km verderop in Maple. Dit is normaal ongeveer 30 minuten rijden, maar het was nogal druk donderdag avond, dus we hebben er ongeveer 50 minuten over gedaan.Het was een hele leuke avond.

Vrijdagochtend is Hannah weer naar huis gereden omdat ze thuis wou zijn voor de sneeuwstorm toesloeg. Hier in Toronto was het erg zonnig en mooi weer, en papa en mama zijn naar de Toronto Islands geweest. Het was erg mooi weer en ze hebben mooie fot's gemaakt. 's Avonds zijn we met zijn 4en, Mehdi ik, papa en mama, naar het vliegveld gegaan. Ze zijn om een uur of 11 terug gevlogen naar Nederland.

Vanavond is het hier Halloween. Al weken zijn er tuinen en huizen in Halloween stijl en de afgelopen week zag je overal verklede mensen rondlopen. Het is net carnaval.

Mehdi en ik zijn gister naar de toronto zoo geweest. Het kost ongeveer 1.5 uur met het openbaar vervoer om daar te komen. De dierentuin is erg mooi, maar wel erg groot. Ik denk dat we gister wel een kilometer of 8 gelopen hebben. in de lenten en zomer rijd er een treintje om de grote afstanden te overbruggen, maar nu moet je zelf lopen. Maar het was droog, niet heel koud, en een mooie dag om de dierentuin te gaan. Ook hier zag je overal verklede mensen en kinderen, want de kinderen hadden gratis toegang als ze verkleed waren.

Niagara watervallen

Op zondag ben ik met mama naar de Niagara watervallen gegaan. 's Morgens vroeg eerst met bus en de streetcar naar het grote busstation en daarna met een greyhound bus naar de Niagara watervallen. Dit kost ongeveer 1.5 uur. Vanaf de bushalte in Niagara falls was het nog ongeveer 3 km lopen naar de watervallen. Wij hebben lekker rustig langs de Niagara rivier gewandeld.

De Niagara rivier is de grens tussen canada en de USA. Stroomafwaarts van de watervallen ligt de rivier in een diepe kloof, met steile wanden. En stroomt erg hard. Stroomopwaarts lopend vanaf de bus terminal kom je eerst Rainbow Bridge tegen. Via deze brug kun je de grens oversteken en heel veel auto's en voetgangers maken hier gebruik van. Over de niagara rivier zijn in de loop der jaren velen bruggen gebouwd. Maar de meeste zijn weggeslagen door ijs. Er staan ook overal monumenten en bordjes als herinnering aan deze bruggen. Als je wilt weten waarom deze brug Rainbow Bridge heet moet je de foto's even bekijken.

Daarna kom je de eerst waterval tegen. Deze lijkt vrij groot, maar is klein in vergelijking met de andere waterval. Bij deze waterval is het vertrek punt van de Maiden of the Mist boten. Hier gaan heel veel mensen met blauwe poncho's mee met de boot om dicht bij de grote waterval te komen. Vanaf boven lijken het net smurfen en lemmings. Zowel aan de Canadese als aan de Amerikaanse zijde vertrekken deze boten. Een andere attractie is in de grotten achter de watervallen te bezoeken. Deze mensen hebben allemaal gele poncho's.

Van de kleine waterval zijn we door gelopen naar de grote. Deze is echt groot en laat goed zien hoeveel water er door de rivier stroomt. De video die ik geupload heb is van deze waterval.

Het was een hele mooie dag, maar tussen de kleine en grote waterval begon het opeens te regenen. Dit was geen regen, maar mist en water van de grote waterval. Als de wind op een bepaalde manier staat waait dit over de weg.

De grote watervallen zijn echt indrukwekkend. Woorden en foto's kunnen het niet beschrijven, dus daarom maar het filmpje. Maar zelfs dat laat niet alles zien. Ik hoop dat jullie door de foto's toch een beetje met mij en mama mee kunnen reizen naar de Niagara watervallen.

Eerste maand

Vandaag is het 16 oktober, en heb ik mijn eerste maand in Canada er dus opzitten. Het is me heel erg meegevallen. Toronto heeft zijn eigenaardigheden, maar dat heeft denk ik elke stad/land. Ik zeg hier land omdat de oppervlakte van Toronto, de stad, zo'n 630 km^2 is, en het bewoonde gebied dat bij Toronto hoort bedraagt zo'n 1749 km^2 . Even voor de vergelijking, de stad Amsterdam is ongeveer 219 km^2, en Rotterdam 319 km^2.

Vandaag hebben Mehdi en ik een bezoekje gebracht aan de World's biggest book store. Als je van boeken houd is dit echt leuk om naar toe te gaan. Je kunt in deze winkel verdwalen. En ik denk dat er meer boeken zijn dan in de gemiddelde bibliotheek.

Ik wil nog even terug komen op mijn vorige verhaal. Ik heb het hier gehad of de moderene techniek die gebruikt wordt om wissel van de streetcars om te zetten. Het word nog beter: gister zag ik een streetcardie over een wissel moest, en daar kwam eerst een mannetje uit met een bezem en daarna het mannetje met de koevoet. De eerste veegde eerst alle blaadjes en rotzooi uit de wissel en de tweede zetten toen de wissel om. Gelukkig gaan de meeste streetcars alleen maar rechtdoor, maar als de streetcar voor je de wissel heeft omgezet, moet je alsnog de wissel weer terug omzetten. Ik snap ook wel dat als dit allemaal geautomatiseerd moet worden dit miljoenen dollars kost, en ze dit systeem dus mooi zo laten.

Aanstaande vrijdag komt mama hier op bezoek en woensdag de 26st komt papa vanuit Amerika twee dagen langs. Ik hoop dat het tegen die tijd niet veel kouder is dan nu, want in tegenstelling tot vorige week is het hier nu 10 graden. Vorige week was het nog warm en zonnig, zoals de foto's laten zien. Nu is het hier echt herfst,: regen, wind, koud, blaadjes overal, en eekhoorns.

Hoogstaande techniek uit de 21ste eeuw en zadelpijn

Je zal je misschien afvragen wat hoogstaande techniek uit de 21ste eeuw en zadel pijn met elkaar te maken hebben. Eigenlijk niet zoveel, al zou het ene misschien iets aan het andere kunnen doen.

De hoogstaande techniek waar ik het in dit geval over wil hebben is de techniek die de streetcars (een soort van trams) hier gebruiken om wissels om te zetten. Wat gebruiken ze dan voor techniek? Geavanceerde sensor technieken,speciale verwarming, hebben ze dan geen last van bevroren wissels? Het omzetten van een wissel gaat als volgt: Streetcar stopt voor de wissel, de machinist stapt uit, met een soort van koevoet. Hij/zij loopt naar de wissel, en zet deze met behulp van de koevoet en een hoop brute kracht om. Machinist gaat weer terug naar de streetcar en deze kan verder. Nou ja, je hebt in ieder geval geen problemen met kappotte wissel verwarming en als de wissel bevroren is pluk je gewoon een paar omstanders van de straat en laat je helpen.

En toen het tweede stuk van de titel, zadelpijn. Mehdi en ik zijn gister naar de Toronto islands geweest. Dit is een serie eilanden in lake Ontario. Het is een paar minuutjes met de veerboot vanaf downtown Toronto. De Toronto Islands bestaan eigenlijk uit 3 aan elkaar geschakelde eilanden: Ward's eiland, Centre Island en Halan´s Point. Op dit laatste ligt het city airport. Centre island heeft een attractie park, een pier en een aantal stranden en op Ward´s Island is vooral de natuur van belang. Auto´s zijn niet toegelaten op de eilanden. Hier staan ook een paar vakantie huisjes. Daarnaast is er een School, een brandweer kazerne en een water treatment fabriek. Je mag je eigen fiets voor niks meenemen op de veerboot en je kunt op het eiland ook fietsen huren. Ze verhuren normale fietsen, tandems, en 2 en 4 persoons quadracycles. Dit laatste zijn eigenlijk fietsen met 4 wielen, trapauto´s. Ik had mijn fiets meegenomen op de veerboot, maar omdat Mehdi geen fiets heeft, en de afstanden te groot zijn om te lopen hebben we beslaoten om maar een fiets te huren, een tandem. Het is nog best wel lastig om met zo´n ding te fietsen, vooral het opstappen en wegrijden. En als je collega fietser niet zo iets minder goed in fietsen is, is achterop zitten ook niet altijd even prettig. Maar we hebben het er zonder kleer scheuren vanaf gebracht, en een ontzettend leuke dag gehad.

Waar komt die zadelpijn dan vandaan, vraag je je misschien af. Nou ik was vanaf huis eerst naar de universiteit gefietst, en toen naar de veerboot. toen op het eiland een hoop fietsen, en daarna weer naar huis. De fietsen hebben geen vering, harde zadels, en de wegen hier zijn niet al te best. Door de vorst zitten er een hoop gaten en kuilen in. Als je daar maar lang genoeg overheen fiets krijgt iedereen zadelpijn.